باشنده‌های بادغیس در برخی مناطق برای تامین امنیت خودشان جنگ‌افزار برداشته‌اند

افزایش تهدیدهای امنیتی از سوی مخالفین مسلح، باعث شده، تا شماری از باشنده گان ولایت بادغیس با سلاح مجهز شده و برای تامین امنیت مناطق شان در مقابل طالبان بجنگند.

این نیروها تحت نام خیزش‌های مردی با جنگ‌افزار مجهز شده و فعالیت های شان بیشتر در ولسوالی آبکمری بادغیس در برابر مخالفین مسلح گسترده شده است.

حضور گسترده ی طالبان و آزار و اذیت مردم از سوی افراد این گروه، مواردی است که به گفته ی مسئولان محلی بادغیس باعث افزایش نیروهای خیزش مردمی در ولسوالی آبکمری این ولایت خوانده میشود.

شماری از قوماندانان این نیروها اما از عدم فراهم آوری تجهیزات جنگی برای دفاع از مناطق شان از سوی دولت انتقاد می‌کند.

عبدالملک یکتن از قوماندانان خیزش‌های مردمی در ولسوالی آبکمری بادغیس میگوید: وضعیت بد امنیتی در برخی مناطق بادغیس باعث شده است، تا باشنده گان این ولایت سلاح بر شانه کرده و از مناطق شان حفاظت می‌کنند.

محمد عارف یک قوماندان دیگر نیروهای خیزش‌ مردمی در ولسوالی آبکمری بادغیس است، که آزار و اذیت مردم و باج گیری از سوی طالبان در آن منطقه را دلیل مسلح شدن مردم منطقه برعلیه مخالفان مسلح دولت عوان میکند.

همچنان رئیس رضا نیز که یک گروه از این نیروها را مدیریت میکند، میگوید: بیشترین مسوولیت تامین امنیت این ولسوالی به دوش نیروهای مربوط به خیزش مردمی است، اما به این نیروها هیچگونه امکانات داده نمیشود.

از سوی هم شماری از اعضای شورالی ولایتی بادغیس، حضور نیروهای خیزش مردمی را در آن ولایت تاثیر گذار میدانند.

محمد ناصر نظری عضو شورای ولایتی بادغیس میگوید: نیروهای خیزش مردمی باشنده گان بومی منطقه هستند و به محیط و جغرافیا آشنائی دارند، در صورت حمایت کامل از سوی حکومت، آنان جلو فعالیت گروه های جنگجو را خواهند گرفت.

درهمین حال مسوولان محلی حضور نیروهای خیزش مردمی در کنار نیروهای امنیتی را در مهار به موقع حمله‌های طالبان در میدان‌های نبرد موثر می‌خوانند.

خداداد طیب ولسوال آبکمری باداغیس میگوید: حضور نیروهای خیزش مردمی در کنار نیروهای امنیتی را کارآ بوده و طی چند سال گذشته همواره به کمک نیروهای خیزش مردمی، حملات طالبان به موقع دفع وترد شده و نیروهای امنیتی نیز کمتر در جنگ ها آسیب دیده اند.

عبدالغفور ملکزی والی بادغیس همچنان تاکید دارد، که اداره محلی بادغیس خودرا مکلف میداند تا از نیروهای خیزش مردمی حمایت نموده و در تلاش آن است تا این نیروها را تمویل و با امکانت بیشتری تجهیزنماید.

درحالی بر تقویت نیروهای خیزش مردمی تاکید می‌شود که از آغاز سال ولایت‌های حوزه غرب به ویژه بادغیس گواه افزایش تحرکات مخالفین مسلح بوده و اکنون هم در بسیاری از بخش‌ها نبرد ادامه دارد.

هزاران سال قبل در شمال ولایت هرات شهری بنام کهندژ( قهندز ) وجود داشت که به قول سیفی، این شهر را بخت النصر، پنجصد سال قبل از شهر قدیم هرات و بعد از قلعه اختیار الدین، آباد کرده است. بعضی مورخین هم بنای آن را بنام "خورنوش حاکم عصرمنوچهر" نسبت میدهند و مسلم است که کهندژ، قبل از شهر قدیم هرات بنا شده است. کهندژ، قرنها در پهلوی شهر هرات، با ترقی یا انحطاط، مواجه بوده و روایت است که در صدر اسلام، یعنی در حدود قرن اول هجری، شهر کهندژ هزار و پنجصد سرای(منزل نشیمن)، هشت مسجد جامع، نهصد مسجد و دوکان، چهل حوض و هژده حمام داشته و در عین حال پرورشگاه و اقامت گاه بسی از عالمان و عارفان بوده است، که از جمله میتوان از پیر هرات، حضرت خواجه عبدالله انصاری رح( ۳۹۶-۴۸۱ ) که در کهندژ تولد و تربیت یافته است، نام گرفت. در قرن ششم در فتنه ملا حده، تخریباتی درین شهر رخ داده و در هجوم وحشیانه قوای چنگیزی( ۶۱۷ ) بکلی محو و منهدم شده است. کهندژ در قرون اخیر تدریجا" هموار شده و اراضی آن تحت زرع در آمد، اما بعضی حصص مرتفع، باز هم بصورت تپه های بلند باقی مانده که به مصرخ و تل قطبیان شهرت یافته بود، ولی درین دهه های اخیر، از آن تپه ها هم اثری نیست و در عوض، خانه ها و آبادی های زیادی در اطراف آن، به مشاهده میرسد.

*

*

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.

Top