ده ها تن از باشنده گان هرات در یک گردهمایی خواهان صلح بین الاافغانی شده اند.

هم زمان با اینکه مذاکرات صلح افغانستان به مراحل اساس خود رسیده است، در هرات ده ها تن از باشنده گان این ولایت، که بیشتر شان باشنده گان ولسوالی ها و مناطق ناامن استند گردآمده اند و خواهان صلح بین الافغانی استند.

آنان می گویند؛ که طالبان و حکومت نباید منتظر این باشند تا روسیه، ایران و پاکستان برای ما صلح بیاورد، باید خودشان برای حل اختلافات خود دست به کار شوند.

در همین حال عالمان دین با انتقاد از عملکرد طالبان می گویند؛ که این گروه باید هرچه زودتر از کشتار نیروهای امنیتی و غیرنظامیان دست بکشد و به جنگ جاری طالبان در برابر نیروهای امنیتی نباید جهاد گفته شود.

این افراد می گویند: که از جنگ خسته شده اند و بیشتر از این نباید نیروهای امنیتی و غیرنظامیان کشته شوند.

عبدالغنی باشنده ولسوالی پشتون زرغون هرات، روند تازه صلح را در افغانستان، فرصت مناسب برای پیوستن گروه های جنگجو به حکومت میداند وتاکید میورزد، که دولت افغانستان بمنظور تامین صلح، باید بر طالبان فشار بیشتر وارد نماید.

در این گردهمآئی که شماری از زنان نیز شرکت کرده اند، از وارد شدن تلفات به افراد ملکی و نیروهای امنیتی ابراز نگرانی میکنند.

شیلا شهیدزاده یکتن از زنان اشتراک کننده، تاکید دارد که کشورها حمایت کننده ی دولت افغانستان، باید به هر طریق ممکن جلو کشتار و خونریزی بیشتر از این را بگیرند.

نرگس جمشیدی یکی دیگر از شرکت کننده گان است، که نگران روشن نبودن جزیئات گفتگوهای جاری صلح است و می گوید، که نباید حقوق زنان افغان در این گفتگوها نادیده گرفته شوند.

از سوی هم شماری از عالمان دین در هرات با انتقاد از عملکرد طالبان می گویند، که کشتن نیروهای امنیتی ناجایز است و نباید جنگ جاری را جهاد نامید.

سیف الدین سیاف یکتن از علمای دینی هرات، میگوید: که از منظر دینی بزرگترین جزا برای کسانی تعین شده است، که دست به کشتار مردم بیگناه و ملکی میزنند.

این مردم در حالی از طالبان می خواهند که خواسته های صلح خواهانه افغان ها را بپذیرند که این گروه تاهنوز آماده گفتگوی مستقیم با حکومت نیست.

امیدواری ها براین است، تا روند صلح کنونی افغانستان به کمک جامعه جهانی به نتیجه مثبتی برسد و مردم افغانستان شاهد صلح دایمی در کشور باشند.

هزاران سال قبل در شمال ولایت هرات شهری بنام کهندژ( قهندز ) وجود داشت که به قول سیفی، این شهر را بخت النصر، پنجصد سال قبل از شهر قدیم هرات و بعد از قلعه اختیار الدین، آباد کرده است. بعضی مورخین هم بنای آن را بنام "خورنوش حاکم عصرمنوچهر" نسبت میدهند و مسلم است که کهندژ، قبل از شهر قدیم هرات بنا شده است. کهندژ، قرنها در پهلوی شهر هرات، با ترقی یا انحطاط، مواجه بوده و روایت است که در صدر اسلام، یعنی در حدود قرن اول هجری، شهر کهندژ هزار و پنجصد سرای(منزل نشیمن)، هشت مسجد جامع، نهصد مسجد و دوکان، چهل حوض و هژده حمام داشته و در عین حال پرورشگاه و اقامت گاه بسی از عالمان و عارفان بوده است، که از جمله میتوان از پیر هرات، حضرت خواجه عبدالله انصاری رح( ۳۹۶-۴۸۱ ) که در کهندژ تولد و تربیت یافته است، نام گرفت. در قرن ششم در فتنه ملا حده، تخریباتی درین شهر رخ داده و در هجوم وحشیانه قوای چنگیزی( ۶۱۷ ) بکلی محو و منهدم شده است. کهندژ در قرون اخیر تدریجا" هموار شده و اراضی آن تحت زرع در آمد، اما بعضی حصص مرتفع، باز هم بصورت تپه های بلند باقی مانده که به مصرخ و تل قطبیان شهرت یافته بود، ولی درین دهه های اخیر، از آن تپه ها هم اثری نیست و در عوض، خانه ها و آبادی های زیادی در اطراف آن، به مشاهده میرسد.

*

*

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.

Top