انتخابات من! مقاله تحليلي از میر معروف حسیب ”خبرنگار و نويسنده”

در گیرودار انتخابات ریاست جمهوری اسلامی افغانستان قرار داریم ، قراریکه تمام قرار را از ما گرفته است واز هر طرف زمزمه های مختلفی که گویای امید ها ونا امیدی هاست، به گوش  میرسد. واین بمباران تحلیل ها وتبصره ها مردم را در برابر هر اقدامی نگران وبی باور ساخته است.ميرر معروف حسيب خبرنگار

آیا به راستی انتخابات به صورت شفاف وعادلانه برگزار میشود …..؟

آیا برگزاری انتخابات در شرایط کنونی کشور نا ممکن است …..؟

آیا دولت  علاقه ای به برگزاری انتخابات نخواهد داشت …..؟

وصد ها آیای دیگر که نه تنها روان مردم را می آزارد ، بلکه چرخه های اقتصادی ، فرهنگی واداری کشور را به کندی مواجه ساخته است، که گفته های  کسبه کاران وبازاریان  مصداق این  ادعا میباشد.

آنان میگویند: عدم فروشات کافی،  نبود پول در بازار و تعلیق پروژه های ساختمانی وصد ها زمینه کاری دیگر  بستگی به برگزاری انتخابات داشته وتا ختم این پروسه این روند همچنان در بازاراقتصادي افغانستان حاکم خواهد بود، که این خود ضربه دیگر به پیکر اقتصاد نیمه جان کشور محسوب میشود.

در اکثر کشور های جهان با فرارسیدن زمان برگزاری انتخابات آنهم ریاست جمهوری موجی از تلاشها ، برنامه ها و طرح های سازنده برای یک دور نمای بهتر سیاسی برمی خیزد که گویا تولدی دیگر در راه است  تولدی که نوید دهنده آینده بهتر برای نسلهای بعدی خواهد بود، این حرکت چنان حس وطن دوستی ووحدت ملی رادر میان شان  تقویت مینماید، که این خود به تنهایی معنای واقعی کلمه (انتخابات) است.

به راستی ، دولت ، نخبگان جامعه ، سیاسیون ، مطبوعات وعامه مردم ما  تا اکنون  مفهوم انتخابات را به معنای واقعی آن درک نموده اند ویا تعریف درستی از انتخابات داشته اند، که بدون شک جواب مثبت است.

اما سوال اینجاست که چرا ترس از انتخابات وچرا نگران بودن از اوضاع …..!!!

انتخابات من!

همه به این باورمندیم که افغانستان خانه مشترک تمام ساکنین این سرزمین است،  کشوری که افتخار تابعیتش را داریم ودر آن زندگی میکنیم وتمام خوبی وبدی هایش را مربوط خود میدانیم، ودر یک کلام آبادی وآرامی آن،  آبادی وآرامی ما ونسلهای بعدی ماست! که این حس میتواند متضمن انتخاباتی عاری از هرگونه تقلب وبی باروی باشد، امروز زمان آن نیست که فرصت انتخاب خود را با بی باوری ، شک وتردید عوض کنیم، بلکه امروز آزمونیست که به ما اجاره انتخاب و رد کردن آنرا میدهد ، امروز زمان سهم گرفتن مستقیم ماست تا آینده ی کشور خود را همانطوریکه میخواهیم رقم زنیم ، امروز زمان وساعت ها در اختیار ماست تا زمان وساعتهای بعدی را به نفع خود ردیف نمایم.

با آنکه افغانستان  از سالهای متمادی بنا به دلایل زیادی در گیر بحران های مختلف منطقوی و سیاسی بوده وهست،  وهمواره از جانب کشور های همسایه مورد تجاوز پنهان وآشکار قرار گرفته،  ولی با نیرو و اراده ي  قوی ملت،  همچنان استوار در حال برگزاری دومین دور انتخابات ریاست جمهوری میباشد.

نباید فراموش کرد که دستانی وجود دارد تا به خاطر امیال نا مشروع خود اوضاع کشور را به نفع خود چرخانده وهمچنان افغانستان را مصرفی ومطیع خود نگهدارند، از این رو در شرایط کنونی برگزاری انتخابات ریاست جمهوری وشوراهای ولایتی بیش ازهر زمان دیگر تلاش میکنند، تا مردم را بی باور ساخته در تضعیف روحیه رفتن به سوی یک انتخابات همگانی مردم را بی رغبت نمایند، میطلبد تا همه هوشیارانه با مفکوره های مفید ومنطقی سعی  نمائيم واز طروق ممکن در برگزاری انتخابات آینده که متظمن صلح در کشور ما میباشد تلاش نمایم.

از طرفی نقش رسانه ها ومطبوعات کشور که همواره در راستای آزادی بیان ونهادینه شدن دمکراسی در طول تغریبآ 13  سال گذشته علم بردار بودند، بايد پرنگ تر باشد تا با پخش برنامه های مفید، روحیه برگزارشدن و رفتن مردم به پای صندوق های رای دهی را تقویت نمایند ونگذارند تا آب به آسیاب دشمن رفته یکبار دیگر افغانستان به همان سرنوشت دوران گذشته خود قرار گیرد، گذشته ي که چهره افغانستان را مکدر ساخته  وآن را به لانه ای از تروريستان مبدل ساخته بود، به تعبیری حفظ دست آورد های یک دهه گذشته که با همکاری جامعه جهانی در افغانستان به وجود آمد نیاز به تلاش ودل سوزی جمعی دارد وهمه با ید دلسوزانه در جهت حفظ آن کوشش نموده متحدانه برای رسیدن به يک افغانستان با ثبات وبدور از چنگ و ویرانی تلاش نمائيم.

نويسنده: ميرمعروف حسيب خبرنگار

هزاران سال قبل در شمال ولایت هرات شهری بنام کهندژ( قهندز ) وجود داشت که به قول سیفی، این شهر را بخت النصر، پنجصد سال قبل از شهر قدیم هرات و بعد از قلعه اختیار الدین، آباد کرده است. بعضی مورخین هم بنای آن را بنام "خورنوش حاکم عصرمنوچهر" نسبت میدهند و مسلم است که کهندژ، قبل از شهر قدیم هرات بنا شده است. کهندژ، قرنها در پهلوی شهر هرات، با ترقی یا انحطاط، مواجه بوده و روایت است که در صدر اسلام، یعنی در حدود قرن اول هجری، شهر کهندژ هزار و پنجصد سرای(منزل نشیمن)، هشت مسجد جامع، نهصد مسجد و دوکان، چهل حوض و هژده حمام داشته و در عین حال پرورشگاه و اقامت گاه بسی از عالمان و عارفان بوده است، که از جمله میتوان از پیر هرات، حضرت خواجه عبدالله انصاری رح( ۳۹۶-۴۸۱ ) که در کهندژ تولد و تربیت یافته است، نام گرفت. در قرن ششم در فتنه ملا حده، تخریباتی درین شهر رخ داده و در هجوم وحشیانه قوای چنگیزی( ۶۱۷ ) بکلی محو و منهدم شده است. کهندژ در قرون اخیر تدریجا" هموار شده و اراضی آن تحت زرع در آمد، اما بعضی حصص مرتفع، باز هم بصورت تپه های بلند باقی مانده که به مصرخ و تل قطبیان شهرت یافته بود، ولی درین دهه های اخیر، از آن تپه ها هم اثری نیست و در عوض، خانه ها و آبادی های زیادی در اطراف آن، به مشاهده میرسد.

*

*

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.

Top