اینسوی شهر جوانانِ از ریزش برف و باران خوشبین هستند، عکسهای سفلی و یادگاری میگیرند اما آنسوی شهر افرادِ در وضعیتِ زندگی میکنند که خانههایشان نه پنجره و نه دروازه دارد.
پیر زنِ در خانهای کوچک گِلی اما با دلِ پُر از امید زندگی میکند، سردی از ریزش برف زندگی را برایش سخت ساخته است اما دلاش به مانند گرمای تابستان گرم است.
روزها را با قدمزدن بر روی برف و شبها را با چشم نمناک به انتظار تک فرزندش که سرباز پولیس مرزی است و بیشتر از ششماه میشود که از او خبر ندارد، سپری میکند.
حمیدالله سرباز پولیس مرزی است و مادرش ادعا میکند که ماهها است از مرده و زندهای حمیدالله خبرِ ندارد.
ریزهگل (نام مستعار) میگوید اکنون با عروس و نواسههایش در همین خانهای گِلی و بدون هیچ امکانات اولیه روزها و شبهایش را سپری میکنند.
تنها این خانواده نیست که با سردی زمستان دست و پنجه نرم میکند، بل دهها خانوادهای دیگر در گِرد و پیش این خانه با چنین مشکلاتِ زندگی عادی خود را سپری میکنند.
شماری از این خانوادهها میگویند که در این هوای سرد بیشتر کودکانشان بیمار شده اند و آنان بهخاطر گرم کردن کودکان هیچ چیزِ ندارند.
گلمحمد یکتن دیگر از بیجاشدهگان داخلی میگوید آنان حتی گاهی برای خوردن و آشامیدن چیزی ندارند.
او با انتقاد سخت از حکومت میگوید که اداره محلی هیچگونه تلاشِ بهخاطر کمک به آنان انجام نداده است.
اما جیلانی فرهاد سخنگوی والی هرات از توزیع کمکها به بیجاشدهگان داخلی سخن میزند.
او میگوید تنها در ابتدای زمستان امسال برای بیشتر از یازدههزار خانواده در این ولایت کمک توزیع گردید و هنو هم این کمکها جریان دارد.
فرهاد ادامه داد که اداره محلی هرات تلاش میکند که کمکهای موسسههای همکار را نیز برای بیجاشدهگان داخلی جلب کند.
در این میان انتظار ریزهگل از حکومت این است که در کنار آماده سازی نیاز های اولیه برای آنان، از تک فرزندش که در صفوف سربازان پولیس مرزی است برای وی خبر دهند.
براساس آمار اداره محلی هرات بیش از هشتادهزار خانواده بیجاشده داخلی از سراسر کشور در این ولایت زندگی میکنند که نوزدههزار خانواده تنها امسال وارد این ولایت شده اند.
بیشتر این خانوادهها بدون سرپناه هستند و بدون سهولتهای ابتدایی زندگی، شب و روز خود را سپری میکنند.
گزارش: سیدنذیر ایوبی