افزایش استفاده از داروهای گیاهی در هرات

باغ‌های که از آن گل برداشت می‌شود تا از تقطیر این گل‌ها دارو برای درمان بیماری‌های مختلف تولید گردد.

در چند سال اخیر استفاه از عرقیات گیاهی در میان باشنده گان هرات افزایش یافته است.

شماری از استفاده کننده گان داروهای گیاهی میگویند، که عرقیات دارو های گیاهی بخشی از طب سنتی قدیم است و استفاده از آنها در میان مردم از سالها بدین سو رایج است.

هم اکنون چند کارگاه تولید عرقیات درهرات ایجاد شدند، که این کارگاه ها سبب گسترش باغات گل را نیز فراهم ساخته است.

بی بی شاه، یکتن از زنان زراعت پیشه درهرات است که با شماری ازهمکارانش در یکی از روستاهای هرات، برای جمع‌آوری گل ازاین باغ‌ها، مصروف کار اند.

آن ها گیاه‌هان را جمع‌آوری و به مرکزهای تولید عرقیات انتقال می‌دهند، تا از عرق آن داروهای گیاهی تولید گردد.

گل‌های چیده شده پس از انتقال به کارگاه، از طریق این دیگ‌ها حرارت و از تقطیر آن عرقیات تولید می‌شود.

فضل احمد عطاران، مسوول کارخانه تولید داروهای گیاهی – هرات میگوید: در کارخانه ی شان؛ از ده‌ها گیاه خودروی دشتی و کوهی دیگر نیز برای تولید داروها کارگرفته می‌شود.

مصرف داروهای گیاهی و سنتی در افغانستان، سابقه‌ای چند هزار ساله دارد.

شماری از استفاده کننده‌گان این داروهای می‌گویند؛ که واردات بیش از حد ادویه‌های شیمیایی، سبب شده تا این داروها به فراموشی سپرده شود، اما اکنون با ایجاد چند کارخانه تولیدی در هرات، این داروها دوباره مورد توجه قرار گرفته است.

باآنکه داکتران مصرف داروهای گیاهی را ترجیح نمی‌دهند، اما شماری از طبیبان سنتی بدین باورند که مصرف داروهای گیاهی نسبت به داروهای شیمیایی موثریتی بیشتر دارد.

کارخانه داران عرقیات در هرات همچنان می‌گویند که آنان قادر به تولید داروهای گیاهی برای دیگر ولایت‌ها نیز میباشند، اما عدم اجرای 40 درصد محصول گمرکی و قاچاق وارداتی این عرقیات، کار آن‌ها را آسیب زده است.

هزاران سال قبل در شمال ولایت هرات شهری بنام کهندژ( قهندز ) وجود داشت که به قول سیفی، این شهر را بخت النصر، پنجصد سال قبل از شهر قدیم هرات و بعد از قلعه اختیار الدین، آباد کرده است. بعضی مورخین هم بنای آن را بنام "خورنوش حاکم عصرمنوچهر" نسبت میدهند و مسلم است که کهندژ، قبل از شهر قدیم هرات بنا شده است. کهندژ، قرنها در پهلوی شهر هرات، با ترقی یا انحطاط، مواجه بوده و روایت است که در صدر اسلام، یعنی در حدود قرن اول هجری، شهر کهندژ هزار و پنجصد سرای(منزل نشیمن)، هشت مسجد جامع، نهصد مسجد و دوکان، چهل حوض و هژده حمام داشته و در عین حال پرورشگاه و اقامت گاه بسی از عالمان و عارفان بوده است، که از جمله میتوان از پیر هرات، حضرت خواجه عبدالله انصاری رح( ۳۹۶-۴۸۱ ) که در کهندژ تولد و تربیت یافته است، نام گرفت. در قرن ششم در فتنه ملا حده، تخریباتی درین شهر رخ داده و در هجوم وحشیانه قوای چنگیزی( ۶۱۷ ) بکلی محو و منهدم شده است. کهندژ در قرون اخیر تدریجا" هموار شده و اراضی آن تحت زرع در آمد، اما بعضی حصص مرتفع، باز هم بصورت تپه های بلند باقی مانده که به مصرخ و تل قطبیان شهرت یافته بود، ولی درین دهه های اخیر، از آن تپه ها هم اثری نیست و در عوض، خانه ها و آبادی های زیادی در اطراف آن، به مشاهده میرسد.

*

*

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.

Top