انتقاد شهروندان، از برخور بد دولت ایران با مهاجرین افغانستان

شماری از باشنده گان هرات و فعالین مدنی از برخورد بد دولت ایران با مهاجرین افغان انتقاد میکنند.

آنان میگویند: با اینکه ایران سال هاست، از بابت حضور مهاجرین افغانستان در آن کشور از سازمان های حامی پناهنده گان امتیاز میگیرد، اما همواره با رفتار بد و خشونت آمیز با اتباع افغانستان برخورد میکند.

حدود یک هفته قبل شماری از مهاجران افغان که تقریبآ۲۰ کیلومتر به صورت قاچاقی داخل خاک ایران شده بودند، هدف تیراندازی سربازان ایرانی قرار گرفتند.

براساس گزارش ها، در نتیجه این تیراندازی یک مهاجر افغان و یک شهروند ایرانی کشته شده و ۱۸ نفر دیگر زخمی شدند که زنان را نیز شامل میشدند.

اکنون، شماری از مهاجرانی که تازه از ایران رد و مرز شده و یا برگشته اند، از برخورد بد نیروهای نظامی ایران با اتباع افغانستان شکایت دارند.

آنان میگویند: وقتی با نیروهای نظامی ایران روبرو میشوند، با برخورد بد فزیکی و خشونت لفظی روبرو میشوند.

علیرضا یکتن از شهروندان افغانستان است که به تازه گی توسط نیروهای انتظامی ایران گرفتار و به افغانستان اخراج شده است.

او میگوید: که از محل کارش در شهر شیراز ایران توسط نیروهای انتظامی آن کشور گرفتار و بعد از چهار روز رد و مرز شده است.

علیرضا؛ از خشونت و برخورد نظامیان ایران شکایت دارد و میگوید؛ که طی چهار روز گرفتاریش در اردوگاه با مشکلات زیادی روبرو شده است.

محمد و ذکریا دوتن دیگر از مهاجرانی هستند که به صورت داوطلبانه به کشور برگشته اند.

آنان، نیز از وضعیت نامناسبت پناهنده گان افغانستان در ایران سخن میزنند.

این مهاجران که از ولایات مختلف کشور هستند، میگویند: مهاجران افغانستان در کشور ایران همواره مورد بی حرمتی و آزار و اذیت نیروهای انتظامی آن کشور، قرار میگیرند.

درهمین حال شماری از فعالین مدنی درهرات میگویند: ایران به خاطر موقیعت جغرافیایی و همزبانی مکان خوبی برای کارگران افغانستان است.

عبدالله اصیل یکتن از فعالان مدنی درهرات تاکید دارد، که آبادانی ایران برشانه ی افغان های مهاجر کارگر صورت گرفته است، اما ایرانی ها همواره با این قشر به گونه ی خشونت و تحقیر آمیز برخورد میکنند و حتی برجان و مال شان رحم نمیکنند.

او اینگونه رفتار دولت ایران را با اتباع افغانستان، غیر انسانی خوانده میگوید؛ این گونه عملکرد دولت ایران برعلیه مهاجرین هم کیش و هم زبان شان، فاصله را بین دولت ها و ملت ها بیشتر میسازد.

همچنان محمد عارف سروری یکتن ازباشنده گان هرات نیز لت و کوب، توهین و تحقیر مهاجرین را از سوی دولت ایران انتقاد کرده میگوید: ایرانی ها سالانه پول هنگفتی را به خاطر میزبانی مهاجرین افغانستان از نهاد های حامی پناهنده گان دریافت میکند، اما همواره با مهاجرین برخورد خشونت آمیز دارد.

وی از نهاد های بین المللی حامی پناهنده گان و دولت افغانستان میخواهد، که از راه های دیپلوماسی با دولت مردان ایران دراین باره گفتگو نمایند، تا دیگر مهاجرینی که بخاطر پیدا کردن کار به ایران میروند، کشته، زخمی و یا توهین و تحقیر نشوند.

هرچند مقام‌های دولت ایران تاکنون در این مورد ابراز نظر نکرده‌اند، اما پیش از این نیز گزارش‌هایی از تیراندازی و بدرفتاری نظامیان دولت ایران بر اتباع افغانستان در آن کشور منتشر شده بود.

خواستیم تا نظر مسئوولان کنسولگری ایران درهرات را دراین باره با خود داشته باشیم، اما به وجود تلاش های زیاد موفق به مصاحبه با آنها نشدیم.

پیش ازاین نیز مقام های کنسولگری ایران در پاسخ به سوالاتی ازاین دست، همواره بر روابط دوستی وبرادری با افغانستان و مهاجرین افغان تاکید داشته اند.

براساس گزارش ها، در حال حاضر شمار پناهنده گان افغانستان در ایران نزدیک به دو و نیم میلیون تن میرسد، که بیشترین شان را قشر کاری گر تشکیل میدهد.

هزاران سال قبل در شمال ولایت هرات شهری بنام کهندژ( قهندز ) وجود داشت که به قول سیفی، این شهر را بخت النصر، پنجصد سال قبل از شهر قدیم هرات و بعد از قلعه اختیار الدین، آباد کرده است. بعضی مورخین هم بنای آن را بنام "خورنوش حاکم عصرمنوچهر" نسبت میدهند و مسلم است که کهندژ، قبل از شهر قدیم هرات بنا شده است. کهندژ، قرنها در پهلوی شهر هرات، با ترقی یا انحطاط، مواجه بوده و روایت است که در صدر اسلام، یعنی در حدود قرن اول هجری، شهر کهندژ هزار و پنجصد سرای(منزل نشیمن)، هشت مسجد جامع، نهصد مسجد و دوکان، چهل حوض و هژده حمام داشته و در عین حال پرورشگاه و اقامت گاه بسی از عالمان و عارفان بوده است، که از جمله میتوان از پیر هرات، حضرت خواجه عبدالله انصاری رح( ۳۹۶-۴۸۱ ) که در کهندژ تولد و تربیت یافته است، نام گرفت. در قرن ششم در فتنه ملا حده، تخریباتی درین شهر رخ داده و در هجوم وحشیانه قوای چنگیزی( ۶۱۷ ) بکلی محو و منهدم شده است. کهندژ در قرون اخیر تدریجا" هموار شده و اراضی آن تحت زرع در آمد، اما بعضی حصص مرتفع، باز هم بصورت تپه های بلند باقی مانده که به مصرخ و تل قطبیان شهرت یافته بود، ولی درین دهه های اخیر، از آن تپه ها هم اثری نیست و در عوض، خانه ها و آبادی های زیادی در اطراف آن، به مشاهده میرسد.

*

*

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.

Top