تظاهرات مردم هرات در مقابل کنسولگری پاکستان دراین ولایت

ده ها تن از باشندگان هرات امروز در یک تجمع اعتراضی در مقابل کنسولگری کشور پاکستان دراین ولایت، دست به تظاهرات زدند و مداخلات کشور پاکستان در داخل خاک افغانستان را به شدت محکوم نمودند. مظاهره کننده گان میگویند: حکومت افغانستان در قبال هراقدام پاکستان خاموش بوده که این خود برای آنها غیر قابل تحمل است.

اعتراض کنندگان که در این تظاهرات شعارهای مرگ بر پاکستان سر میدادند هشدار دادند در صورتیکه پاکستان از مداخله در امور افغانستان دست برنداشته و حمایت از تروریستان را متوقف ننماید، آنها به تظاهرات شان به صورت گسترده تر ادامه خواهند داد.

مردم هرات میگویند: که مداخله کشور پاکستان در خاک افغانستان، به شکل گسترده ادامه دارد و حکومت نیاز ندارد که از راه هاى دیپلماتیک آنرا حل کند و باید دفاتر سیاسی پاکستان در افغانستان مسدود گردد.

معترضین حملات انتحاری و انفجاری در کشور را کار آی اس آی پاکستان دانسته، میگویند: حکومت باید جواب قاطع بدهد؛ در غیر آن ملت همیشه جواب داده است و آماده است که از خاک خود به قیمت سر و جانشان دفاع بکنند.

این تظاهرات در پی حوادث خونین روز سه‌شنبه هفته گذشته در شهرهای کابل، قندهار و هلمند، راه اندازی شد و معترضان پاکستان را عامل اصلی حوادث خونین اخیر خوانده و از دولت افغانستان خواستند که با اسلام‌آباد روابط دیپلوماتیک خود را قطع کند.

هزاران سال قبل در شمال ولایت هرات شهری بنام کهندژ( قهندز ) وجود داشت که به قول سیفی، این شهر را بخت النصر، پنجصد سال قبل از شهر قدیم هرات و بعد از قلعه اختیار الدین، آباد کرده است. بعضی مورخین هم بنای آن را بنام "خورنوش حاکم عصرمنوچهر" نسبت میدهند و مسلم است که کهندژ، قبل از شهر قدیم هرات بنا شده است. کهندژ، قرنها در پهلوی شهر هرات، با ترقی یا انحطاط، مواجه بوده و روایت است که در صدر اسلام، یعنی در حدود قرن اول هجری، شهر کهندژ هزار و پنجصد سرای(منزل نشیمن)، هشت مسجد جامع، نهصد مسجد و دوکان، چهل حوض و هژده حمام داشته و در عین حال پرورشگاه و اقامت گاه بسی از عالمان و عارفان بوده است، که از جمله میتوان از پیر هرات، حضرت خواجه عبدالله انصاری رح( ۳۹۶-۴۸۱ ) که در کهندژ تولد و تربیت یافته است، نام گرفت. در قرن ششم در فتنه ملا حده، تخریباتی درین شهر رخ داده و در هجوم وحشیانه قوای چنگیزی( ۶۱۷ ) بکلی محو و منهدم شده است. کهندژ در قرون اخیر تدریجا" هموار شده و اراضی آن تحت زرع در آمد، اما بعضی حصص مرتفع، باز هم بصورت تپه های بلند باقی مانده که به مصرخ و تل قطبیان شهرت یافته بود، ولی درین دهه های اخیر، از آن تپه ها هم اثری نیست و در عوض، خانه ها و آبادی های زیادی در اطراف آن، به مشاهده میرسد.

*

*

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.

Top