خود کشی یک خانم در ولایت هرات

یک خانم جوان درهرات، دست به خودکشی زد و به زندگی خودش خاتمه داد. این بانو، بنا برمشکلات خانواده گی با ضرب مرمی تفنگچه خودش را کشته است.

منابع خبری درهرات میگویند: این خانم جوان براثر مشکلات خانواده گی در منطقه ی عبدال آباد، در مربوطات شهرهرات، دست به خودکشی زده است.

عبدالاحد ولی زاده سخنگوی پولیس هرات میگوید: این خانم براثر فیر مرمی تفنگچه به قتل رسیده، که گفته میشود: خودش دست به اینکار زده است.

وی افزود: تحقیقات ابتدایی نشان میدهد، که این خانم نامزد دار بوده است و پس از مشاجره ی لفظی با اعضای خانواده اش، به یکی از اتاق های منزل شان رفته و پس از بستن درب خانه، با فیر مرمی تفنگچه به زندگی خود خاتمه داده است.

سخنگوی پولیس هرات گفت: به این اتهام تا به اکنون کسی دستگیر نشده و تحقیقات بیشتر برای چگونگی بروز این حادثه جریان دارد.

درهمین حال محمد رفیق شیرزی میگوید: عصر روز گذشته جسد یک خانم جوان به شفاخانه ی حوزه وی هرات، منتقل گردیده است.

وی افزود: جسد مذکور برای تحقیقات به طب عدلی فرستاده شده است و تا هنوز، نتیجه ی آن مشخص نگردیده است.

خشونت علیه خانم ها در ولایت هرات، همواره یکی از چالش ها ونگرانی های عمده ی تنش های خانواده گی عنوان شده است.

فقر، بی سوادی، ازداواج های اجباری یا قبل از وقت از جمله مواردی خوانده میشود، که باعث خشونت علیه زنان میگردد.

هزاران سال قبل در شمال ولایت هرات شهری بنام کهندژ( قهندز ) وجود داشت که به قول سیفی، این شهر را بخت النصر، پنجصد سال قبل از شهر قدیم هرات و بعد از قلعه اختیار الدین، آباد کرده است. بعضی مورخین هم بنای آن را بنام "خورنوش حاکم عصرمنوچهر" نسبت میدهند و مسلم است که کهندژ، قبل از شهر قدیم هرات بنا شده است. کهندژ، قرنها در پهلوی شهر هرات، با ترقی یا انحطاط، مواجه بوده و روایت است که در صدر اسلام، یعنی در حدود قرن اول هجری، شهر کهندژ هزار و پنجصد سرای(منزل نشیمن)، هشت مسجد جامع، نهصد مسجد و دوکان، چهل حوض و هژده حمام داشته و در عین حال پرورشگاه و اقامت گاه بسی از عالمان و عارفان بوده است، که از جمله میتوان از پیر هرات، حضرت خواجه عبدالله انصاری رح( ۳۹۶-۴۸۱ ) که در کهندژ تولد و تربیت یافته است، نام گرفت. در قرن ششم در فتنه ملا حده، تخریباتی درین شهر رخ داده و در هجوم وحشیانه قوای چنگیزی( ۶۱۷ ) بکلی محو و منهدم شده است. کهندژ در قرون اخیر تدریجا" هموار شده و اراضی آن تحت زرع در آمد، اما بعضی حصص مرتفع، باز هم بصورت تپه های بلند باقی مانده که به مصرخ و تل قطبیان شهرت یافته بود، ولی درین دهه های اخیر، از آن تپه ها هم اثری نیست و در عوض، خانه ها و آبادی های زیادی در اطراف آن، به مشاهده میرسد.

*

*

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.

Top