واکنش محمد اسماعیل خان، به پرتاب بزرگترین بمب غیر هسته ی آمریکا در ولسوالی ارچین ننگرهار

اسماعیل خان وزیر پیشین انرژی و آب استفاده از بزرگترین بمب غیر اتمی جهان در ارچین ننگرهار را جنگ قدرت های جهانی در افغانستان و ضعف حکومت میخواند.این رهبر جهادی ضمن نکوهش این اقدام ، آنرا زمینه ساز کشیده شدن دامنه جنگ نیابتی روسیه و آمریکا از سوریه به افغانستان میدانند. این در حالی است که برخی دیگر از چهره های سیاسی و منتقدان حکومت افغانستان نیز استفاده از این بمب را بشدت نکوهش کرده اند و شماری هم آن را تائید و تاثیر گذار عنوان کردند.

نظامیان امریکایی پنجشنبه شب هفته پیش بزرگترین بمب غیر هسته ای جهان را در ولسوالی اچین ولایت ننگرهار بر عیله گروه داعش استفاده نمودند.

این اقدام در کنار موافقان خود، مخالفت بسیاری از چهره های سیاسی و منتقدان حکومت افغانستان را در پی داشت.

اکنون محمد اسماعیل یکی از رهبران پیشن جهادی در غرب کشور نیز، این اقدام نظامیان آمریکایی را نکوهش کرده و تاکید میکند، کار گرفتن از این بمب نمیتواند سبب شکست گروه داعش در کشور شود.

بزرگترین بمب هسته ای جهان در حالی از سوی نظامیان آمریکایی در ولایت ننگرهار استفاده میشود که در این آواخر میزان کشمکش ها میان آمریکا و روسیه بر سر مسله جنگ در کشور سوریه بالا گرفته است.

باور برخی ها بر این است که این اقدام آمریکا میتواند افغانستان را همانند سوریه به میدان جنگ نیابتی میان آمریکا و روسیه تبدیل کند. مسله ای که محمد اسماعیل نیز از آن ابراز نگرانی میکند.

این در حالی است که حامد کرزی رییس جمهوری پیشین کشور نیز همواره از اهبرد نظامی آمریکا در قبال نبرد افغانستان انتقاد کرده و تاکید داشته است، آتش نبرد افغانستان از رهگذر تشدید حملات نظامی خاموش نمیشود.

این موضع  حامد کرزی از سوی رهبران جهادی در غرب نیز مهر تایید میخورد و آنان نیز پافشاری میکنند که هراس افگنان داعش باید توسط پیشتیبانی از نیروهای بومی سرکوب شوند.

هزاران سال قبل در شمال ولایت هرات شهری بنام کهندژ( قهندز ) وجود داشت که به قول سیفی، این شهر را بخت النصر، پنجصد سال قبل از شهر قدیم هرات و بعد از قلعه اختیار الدین، آباد کرده است. بعضی مورخین هم بنای آن را بنام "خورنوش حاکم عصرمنوچهر" نسبت میدهند و مسلم است که کهندژ، قبل از شهر قدیم هرات بنا شده است. کهندژ، قرنها در پهلوی شهر هرات، با ترقی یا انحطاط، مواجه بوده و روایت است که در صدر اسلام، یعنی در حدود قرن اول هجری، شهر کهندژ هزار و پنجصد سرای(منزل نشیمن)، هشت مسجد جامع، نهصد مسجد و دوکان، چهل حوض و هژده حمام داشته و در عین حال پرورشگاه و اقامت گاه بسی از عالمان و عارفان بوده است، که از جمله میتوان از پیر هرات، حضرت خواجه عبدالله انصاری رح( ۳۹۶-۴۸۱ ) که در کهندژ تولد و تربیت یافته است، نام گرفت. در قرن ششم در فتنه ملا حده، تخریباتی درین شهر رخ داده و در هجوم وحشیانه قوای چنگیزی( ۶۱۷ ) بکلی محو و منهدم شده است. کهندژ در قرون اخیر تدریجا" هموار شده و اراضی آن تحت زرع در آمد، اما بعضی حصص مرتفع، باز هم بصورت تپه های بلند باقی مانده که به مصرخ و تل قطبیان شهرت یافته بود، ولی درین دهه های اخیر، از آن تپه ها هم اثری نیست و در عوض، خانه ها و آبادی های زیادی در اطراف آن، به مشاهده میرسد.

*

*

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.

Top