در تقسیم پسته ی بادغیس، طالبان از دولت و زورمندان سهم بیشتری دارند

بزرگترین منابع برداشت پِسته در ولایت بادغیس که معروف به پسته ‌لیق است اکنون در اختیار طالبان قرار دارد. مقامهای محلی در هرات و بادغیس میگویند: بیشتر جنگلات پسته در ولسوالی های آبکمری و کشک کهنه ی بادغیس موقعیت دارد، که اکنون ۲۸ هزار هکتار زمین پسته ‌لیق در اختیار طالبان قرار دارد. ولسوال آبمکری بادغیس میگوید: در کنار طالبان، افراد زورمند، مردم و دولت نیز از پستۀ این بخش استفاده میکنند اما سَهم طالبان بیش‌تر از همه است.

براساس معلومات، مساحت جنگلات پسته در ولایت بادغیس نود هزار هکتار اعلام شده که عمدتا پنج ولسوالی بادغیس و قسمتی از ولایت هرات را احادطه کرده است، ولی در طول سه دهه گذشته هزاران هکتار آن از دست رفته و با خطر نابودی مواجه شده است.

اکنون مقامهای محلی در ولایات هرات و بادغیس میگویند: اکثر جنگلات پسته در اختیار طالبان قرار دارد.

سید محمد چشتی ولسوال کشک کهنه می گوید: طالبان از برداشت پسته در جنگلات پسته ی ولسوالی کشک کهنه هرات سالانه پانزده میلیون دالر عواید دارند.

صالح محمد بیک، سرپرست ولسوالی آبکمری بادغیس نیز میگوید: در سال‌های ۱۳۷۰ جنگلات پستۀ بادغیس حدود ۹۵ هزار هکتار بوده، اما در حال حاضر به ۲۸ هزار هکتار رسیده که همۀ آن هم در اختیار طالبان است.

به گفته ی این مسئولان محلی، افراد زورمند، و دولت نیز از این پسته استفاده می‌کنند، اما به دلیل حضور گستردۀ طالبان در بخش‌های جنگلات، بیشتر فرآورده‌ های پسته از آن طالبان است.

در همین حال محمد انور اسحاقزی والی بادغیس، پسته ‌لیق را یکی از سرمایه‌ های بزرگ و منبع درآمد آن ولایت عنوان کرده‌است.

او می‌گوید، که تلاش دارند با کمک مردم، حاکمیت دولت را در منطقۀ پسته ‌لیق بادغیس افزایش دهند.

والی بادغیس: نیز کاهش حدودآ ۶۰ هزار هکتاری جنگلات پسته را در چند دهۀ اخیر تائید کرده و جنگ‌های داخلی را عمده ‌ترین عامل این کاهش دانسته ‌است.

همچنان جیلانی فرهاد سخنگوی والی هرات نیز میگوید: طی چند عملیات نیروهای امنیتی در ولسوالی کشک کهنه، مناطق پسته لیق از کنترول طالبان خارج ساخته شده ولی بنابر نبود تشکیل نیروی کافی امنیتی، دوباره پس به تصرف طالبان در آمده است.

همچنان مقامهای محلی در بادغیس تاکید دارند که در فصل سرما به دلیل نبود مواد سوختی، باشندگان مناطق نزدیک به جنگلات پسته همواره از چوب درختان برای تهیه ی سوخت و نیز از برگ درختان برای خوراک حیوانات استفاده می کنند، که تداوم بی رویه این روند از مدتی بدین سو این ساحه سرسبز و حیاتی را باخطر نابودی کامل مواجه ساخته است.

ازسوی دیگر شماری ازمردم در ولایت بادغیس برخی مقام‌های محلی را متهم به دست داشتن در چیدن قبل از وقت پسته از درختان می‌کنند.

به گفته آنان جمع‌آوری قبل از وقت پسته در ولایت بادغیس سالانه در حدود ۵۵ میلیون دالر به اقتصاد ملی افغانستان خسارت وارد می‌کند.

بر اساس گزارش‌های مردمی هر فرد تفنگدار نیز با در اختیار گرفتن چند قطعه از درختان پسته‌لیق، حاصلات آنرا به فروش می‌رساند.

با توجه به این که محصول پسته یکی از اقلام مهم صادراتی کشور به شمار می رود در صورت توجه دولت در زمینه ‌ی حراست و گسترش جنگل های پسته، سالانه ملیون ها دالر از این بخش نصیب دولت و مردم افغانستان خواهد شد.

هزاران سال قبل در شمال ولایت هرات شهری بنام کهندژ( قهندز ) وجود داشت که به قول سیفی، این شهر را بخت النصر، پنجصد سال قبل از شهر قدیم هرات و بعد از قلعه اختیار الدین، آباد کرده است. بعضی مورخین هم بنای آن را بنام "خورنوش حاکم عصرمنوچهر" نسبت میدهند و مسلم است که کهندژ، قبل از شهر قدیم هرات بنا شده است. کهندژ، قرنها در پهلوی شهر هرات، با ترقی یا انحطاط، مواجه بوده و روایت است که در صدر اسلام، یعنی در حدود قرن اول هجری، شهر کهندژ هزار و پنجصد سرای(منزل نشیمن)، هشت مسجد جامع، نهصد مسجد و دوکان، چهل حوض و هژده حمام داشته و در عین حال پرورشگاه و اقامت گاه بسی از عالمان و عارفان بوده است، که از جمله میتوان از پیر هرات، حضرت خواجه عبدالله انصاری رح( ۳۹۶-۴۸۱ ) که در کهندژ تولد و تربیت یافته است، نام گرفت. در قرن ششم در فتنه ملا حده، تخریباتی درین شهر رخ داده و در هجوم وحشیانه قوای چنگیزی( ۶۱۷ ) بکلی محو و منهدم شده است. کهندژ در قرون اخیر تدریجا" هموار شده و اراضی آن تحت زرع در آمد، اما بعضی حصص مرتفع، باز هم بصورت تپه های بلند باقی مانده که به مصرخ و تل قطبیان شهرت یافته بود، ولی درین دهه های اخیر، از آن تپه ها هم اثری نیست و در عوض، خانه ها و آبادی های زیادی در اطراف آن، به مشاهده میرسد.

*

*

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.

Top